Jak z tymi kobietami jest?

A oto wyniki moich badań odnoście: Poczucia jakości życia kobiet w pierwszym roku macierzyństwa. 

Celem pracy było porównanie dotychczasowych analiz dotyczących macierzyństwa. Postawione pytania i hipotezy badawcze w dużej mierze nie zostały potwierdzone, co sugeruje zachodzące zmiany w odbiorze przez kobiety swojej roli jako matki oraz warunków w jakich przychodzi im pełnić tą rolę.   

 

        Aktualne zmiany społeczne oraz większe zainteresowanie ojców wychowaniem dzieci, wpływają pozytywnie na relacje małżeńskie/partnerskie, co przekłada się na zadowolenie kobiet ze związków, w których się znajdują.  Również potwierdza to dodatnią korelację między zadowoleniem ze związku a satysfakcją z życia. Badania Cowan i Cowan dotyczące udziału ojców w opiece nad potomstwem wykazały, iż zajmowali się oni dziećmi kilkanaście godzin tygodniowo, co negatywnie wpływało na relacje partnerskie oraz odbiór samego macierzyństwa przez kobiety.

         W badaniach przeprowadzonych przez Belsky’ego, na 61 parach małżeńskich, stwierdzono, iż niezadowolenie ze związku w dużej mierze uwarunkowane jest rozbieżnością pomiędzy realnie zaistniałą sytuacją, a wyimaginowanymi wyobrażeniami z czasu ciąży. Jednak w przypadku matek, dla których opieka nad potomstwem stanowi priorytetowe zadanie i najważniejszą potrzebę, odczuwają one mniejsze niezadowolenie ze związku i zdecydowanie wyższą gratyfikację z pełnionej roli.

Większy udział mężczyzn w wychowaniu dzieci, tłumaczy również zadowolenie kobiet ze swojego czasu wolnego. Potwierdzają to badania przeprowadzone przez Sęk, Bleja i Sommerfeld na 30 parach małżeństw. Badania te wykazały, że na satysfakcję z życia po urodzeniu dziecka ma wpływ styl życia z czasu ciąży, a także z późniejszego okresu oraz interpretacja nowych przeżyć i kontaktów z innymi matkami, jako pozytywne wyzwanie, i  aktywne wykorzystywanie czasu. Duża pomoc i wsparcie, jak również zorganizowana sieć kontaktów pomiędzy matkami daje kobietom możliwość aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym czy zawodowym, a dziecko i opieka nad nim nie ogranicza się do siedzenia w domu. Na tej podstawie można przyjąć słuszność odrzucenia hipotezy: Kobiety w pierwszym roku macierzyństwa wykazują niższe zadowolenie z kontaktów z przyjaciółmi i znajomymi niż kobiety w późniejszych latach macierzyństwa, ponieważ mimo pojawienia się potomstwa, przez co wiele przyjaźni i znajomości zweryfikował czas, daje to możliwość matkom, na poznawanie innych rodziców i budowanie nowego kręgu znajomych, opartych na tych samych tematach, potrzebach, problemach i priorytetach. Potwierdzają to również uzyskane dodatnie korelacje pomiędzy zadowoleniem z kontaktów z przyjaciółmi, znajomymi a satysfakcją z życia.

          Kobiety powracające do aktywności zawodowej, na podstawie badań przeprowadzonych przez Krousego charakteryzowały się wyższym poziomem zadowolenia z pracy i finansów, co również pozytywnie przekładało się na satysfakcję z warunków mieszkaniowych. W badaniach Strykowskiej na grupie pracujących matek i porównaniu ich z kobietami bezdzietnymi, nie wykazano rozbieżności w pełnieniu swoich ról zawodowych, ani nie zaobserwowano obniżenia wydajności w pracy. Kobiety pełniące rolę matki cechowały się tak samo wysokim zadowoleniem z wypełniania swoich obowiązków oraz wykazywały lepsze relacje z innymi pracownikami. Jednak hipotezy  Kobiety w pierwszym roku macierzyństwa wykazują wyższe zadowolenie z finansów, mieszkania i pracy niż kobiety w późniejszych latach macierzyństwa, nie zostały potwierdzone. Przyczyną takiego stanu rzeczy może być silne zmęczenie związane z pełnieniem kilu ról jednocześnie. Kobiety, które wracają do pracy po urodzeniu dziecka częściej odczuwają frustrację ponieważ pragną być 100% pracownikiem oraz 100% matką. Niestety nie udaje im się tego osiągnąć, w wyniku czego realizują swoje role kosztem innych obowiązków domowych oraz relacji  z partnerem i rodziną, co często prowadzi do obniżenia nastroju oraz poczucia winy.

          Na podstawie przeprowadzonych analiz zaobserwowano, że istnieje dodatni związek pomiędzy zadowoleniem z pracy oraz warunkami mieszkaniowymi a satysfakcja z życia. Im większe zadowolenie z aktualnej pracy i mieszkania, tym kobiety w pierwszym roku macierzyństwa charakteryzują się wyższą satysfakcją z życia. Przyczyną takiego stanu rzeczy mogą być coraz droższe warunki bytowania oraz większy nacisk, jaki kładą media na to, iż każde dziecko zasługuje na najlepsze - drogie, ubrania, zabawki, kosmetyki itp. Pokazują osoby medialne, bądź inne pary show biznesu, przez co kobiet często porównują swoje warunki z wykreowanymi wizerunkami „najlepszych” rodziców, co prowadzi do dużej rozbieżności i braku satysfakcji w tych sferach dotyczących macierzyństwa.

W badaniach Kmita, w których wyodrębniono czynniki odpowiedzialne za reakcje i stany depresyjne u kobiet po porodzie, dotyczące zarówno zdrowia, własnej osoby, wsparcia oraz samego dziecka, wskazywały, iż kobiety charakteryzują się niskim zadowoleniem w tych obszarach w pierwszym roku macierzyństwa. Często w początkowym okresie po porodzie przez zachodzące zmiany hormonalne obserwuje się silne reakcje depresyjne od tak zwanego: „baby blues” do poporodowej psychozy depresyjnej .  Na podstawie uzyskanych wyników, hipotezy dotyczące niższej satysfakcji z własnego zdrowia, własnej osoby oraz seksualności, nie zostały potwierdzone. Taki stan rzeczy wskazuje na wzrost świadomości wśród matek odnośnie własnego ciała, odczuć z czasu ciąży, pozytywnych relacji z personelem szpitalnym czy udziałem partnera w czasie porodu i pomocy okołoporodowej. Same kobiety zaczęły dbać o warunki w jakich przychodzi im rodzić, stwarzają atmosferę bardziej domową i mają świadomość tego, co się dzieje, własnego ciała i zmian w nim zachodzących, wszystkie te elementy  wpływają na pozytywne doświadczanie macierzyństwa w pierwszych miesiącach po porodzie.

Na podstawie badań Geber dotyczących wspólnego bytowania matki i dziecka dowiedziono, iż kontakt ten ma bardzo pozytywny wpływ na rozwój dziecka jak również poczucie wartości u kobiet. Analizy przeprowadzone przez Pickman-Sargent, wykazały, iż samo zachowanie dziecka w dużej mierze wpływa na odczucia matki dotyczące macierzyństwa. Im niemowlę było bardziej płaczliwe i niespokojne, tym kobiety charakteryzowały się gorszą adaptacją do roli matki i tym niższe było ich zadowolenie z życia i własnej osoby. Im dzieci były spokojniejsze, radosne, tym kobiety wykazywały wyższą satysfakcję życiową. Hipoteza dotycząca większej satysfakcji z kontaktów z własnym dzieckiem nie została potwierdzona. Można to tłumaczyć wygórowanymi wymaganiami stawianymi sobie przez kobiety oraz otoczenie, również same dzieci często implikują stresujące sytuacje, zwłaszcza w pierwszych miesiącach po porodzie, kiedy każde odstępstwo od normy, wywołuje wielkie obawy i często brak umiejętności radzenia sobie z nim u matek. Początkowo utrudniona jest komunikacja z dzieckiem, kobiety często intuicyjnie muszą się domyślać, czego niemowlę chce, oczekuje, jak mu pomóc, w późniejszych latach jest to zdecydowanie ułatwione, kiedy dziecko nabywa umiejętność werbalizowania swoich potrzeb, uczuć itp. Kobiety w pierwszym roku macierzyństwa często oczekują od siebie więcej niż mogą dać.

           Hipoteza dotycząca poczucia własnej wartości: Kobiety w pierwszym roku macierzyństwa charakteryzują się niższym poczuciem własnej wartości, niż kobiety w późniejszych latach macierzyństwa, nie została potwierdzona, co potwierdza badania Geber, iż mimo początkowych trudności, kobiety w większości przypadków umacniają się w przekonaniu iż macierzyństwo je rozwija, przez co ich poczucie własnej osoby i zadowolenie rośnie. Również na podstawie analiz, zaobserwowano dodatni wpływ zadowolenia z kantaków z dzieckiem na poziom poczucia własnej wartości u kobiet w pierwszym roku macierzyństwa, co również odnotowano u matek w późniejszych latach macierzyństwa.

Reasumując, kobiety mimo, iż znają lepiej swoje ciało oraz wszelkie zmiany towarzysząca tuż po urodzeniu dziecka, mają dodatkową wiedzę, wsparcie i pomoc w opiece nad dziećmi, nie wykazują wyższego ogólnego zadowolenia z życia. Taka sytuacja może być spowodowana  tym, iż w momencie stawania się matką, mimo posiadanej wiedzy oraz wszelkiej pomocy z zewnątrz, oraz 9 miesięcznego przygotowania,  nadal jest to stresujące wydarzenie, a także często odbiegające od wyobrażeń tworzących się w czasie ciąży i wcześniej.