Tuwim rozgościł się u Fabulo

Kto z Was pamięta ten wierszyk z dzieciństwa?

Stoi na stacji lokomotywa,
Ciężka, ogromna i pot z niej spływa -
Tłusta oliwa.
Stoi i sapie, dyszy i dmucha,
Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha:
Buch - jak gorąco!
Uch - jak gorąco!
Puff - jak gorąco!
Uff - jak gorąco!
Już ledwo sapie, już ledwo zipie,
A jeszcze palacz węgiel w nią sypie.
Wagony do niej podoczepiali
Wielkie i ciężkie, z żelaza, stali,
I pełno ludzi w każdym wagonie,
A w jednym krowy, a w drugim konie,
A w trzecim siedzą same grubasy,
Siedzą i jedzą tłuste kiełbasy.
A czwarty wagon pełen bananów,
A w piątym stoi sześć fortepianów,
W szóstym armata, o! jaka wielka!
Pod każdym kołem żelazna belka!
W siódmym dębowe stoły i szafy,
W ósmym słoń, niedźwiedź i dwie żyrafy,
W dziewiątym - same tuczone świnie,
W dziesiątym - kufry, paki i skrzynie,
A tych wagonów jest ze czterdzieści,
Sam nie wiem, co się w nich jeszcze mieści.

Lecz choćby przyszło tysiąc atletów
I każdy zjadłby tysiąc kotletów,
I każdy nie wiem jak się natężał,
To nie udźwigną - taki to ciężar!

Nagle - gwizd!
Nagle - świst!
Para - buch!
Koła - w ruch!

Najpierw
powoli
jak żółw
ociężale
Ruszyła
maszyna
po szynach
ospale.
Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem,
I kręci się, kręci się koło za kołem,
I biegu przyspiesza, i gna coraz prędzej,
I dudni, i stuka, łomoce i pędzi.

A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost!
Po torze, po torze, po torze, przez most,
Przez góry, przez tunel, przez pola, przez las
I spieszy się, spieszy, by zdążyć na czas,
Do taktu turkoce i puka, i stuka to:
Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to,
Gładko tak, lekko tak toczy się w dal,
Jak gdyby to była piłeczka, nie stal,
Nie ciężka maszyna zziajana, zdyszana,
Lecz raszka, igraszka, zabawka blaszana.

A skądże to, jakże to, czemu tak gna?
A co to to, co to to, kto to tak pcha?
Że pędzi, że wali, że bucha, buch-buch?
To para gorąca wprawiła to w ruch,
To para, co z kotła rurami do tłoków,
A tłoki kołami ruszają z dwóch boków
I gnają, i pchają, i pociąg się toczy,
Bo para te tłoki wciąż tłoczy i tłoczy,,
I koła turkocą, i puka, i stuka to:
Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!...

Od kiedy Lu go pierwszy raz usłyszała, cięgle go powtarzała, oczywiście po swojemu, ale i tak byłam pełna podziwu ile potrafi zapamiętać.

Motyw lokomotywy wszędzie nam towarzyszył w bajkach TV, zabawkach aż w końcu piękna "Lokomotywa" dotarła do nas w postaci lnianego kocyka i podusi od Fabulo

A tam Tuwim rozgościł nie na dobre, można go spotkać na przywieszkach, przytulankach, kocykach i poduszeczkach.

Polskie bajki, wierszyki dostały "nowe życie" często już zapomniane, na nowo mogą zagościć w naszych domach i bawić, uczyć kolejne pokolenia.

Bo kto nie kocha Brzechwy i Tuwima?

Dziadek z wnuczką, mama z synem od lat wszędzie słychać piękne polskie wiersze, a przytulanki, czy kocyki sprawiają, że dzieci poza literaturą mogą z nimi obcować każdego dnia.

Wspólne czytanie, będzie o wiele przyjemniejsze kiedy bohater będzie obok nas, kiedy otuli nas ciepłym kocykiem lub przytuli w postaci przytulanki.

Dzięki takim zabawom nie tylko wzbogacamy język naszych maluszków, rozwijamy wyobraźnię, ale również przekazujemy to co najważniejsze, miłość do czytania, pięknej literatury - uczymy pozytywnych wzorców.

U nas Pan Tuwim zagościł na dobre

Na dole czeka niespodzianka!